Münih ve TUM

Çok uzun zamandır bloguma yazı yazamadığımın farkındayım. Yine bir sürü yazılacak şey birikti :/ . Münih’te 2 gün önce 1 ayı doldurdum. Münih’te nereden çıktı? Ne işin var? diyenleriniz olabilir. Daha önce bu konuda hiç yazı yazmamıştım. 2011 Mayıs ayında Master için TUM ( Münih Teknik Universitesi) Informatics bölümüne başvuru yapmıştım ve Haziran’da da mezun oldum. Almanya’da Bilgisayar Mühendisliği bu şekilde geçiyor. Temmuz sonu Ağustos başı gibi kabul edildiğimi belirten bir mail aldım ve ondan sonra tüm telaş başladı. Hakkımda kısmını güncelleyip yeni okulumu yazmıştım. TUM, yurt dışında master, başvurular vb. konularda bir çok mail aldım. Hepsini elimden geldiğince cevaplamaya çalıştım. Bir süre sonra fark ettim ki herkese hemen hemen aynı şeyleri söylüyorum. O yüzden bunları da içeren bir yazı yazmaya karar verdim. Kısaca yurt dışında master başvurusu, kabul almak, vize işlemleri ve biraz da benim yaşadığım 1 aydan bahsedicem. Sanırım uzun bir yazı olacak :). Sonuna kadar okumaya kararlıyım diyorsanız buyurun

Yurt dışında master yapmak istediğinize karar verdiğiniz zaman hangi okul, hangi ülke hatta en önemlisi hangi dilde eğitim istediğinizi belirlemelisiniz. Okulların eğitim programlarıyla ilgili en iyi bilgiyi kendi web sitelerinden alabilirsiniz. Ayrıca sormak istediğiniz soruları da oradaki mail adresine yazarak sorabilirsiniz. Bir çoğu kısa sürede cevaplayacaktır. Son başvuru tarihleri değişmekle beraber genel olarak; 2. dönem (bahar dönemi) başlamak için başvurular yakın zamanda olmalı ve 1. dönem (güz dönemi) başvuruları Amerika’da şubat, Avrupa’da nisan mayıs gibi bitiyor. Tabi benim dediğime güvenip zamanım var nasıl olsa demeyin, okulların web sitelerinden gerçek tarihleri öğrenin. Eğer evrakları posta ile yollayacaksanız bitiş tarihinden olabildiğince önce yollamanızı tavsiye ederim. En uygun posta ptt ama 1 – 2  hafta gibi bir sürede gidebiliyor. Diğer kargo şirketleri 1 – 2 günde de iletebiliyor ama fiyatlarda ona göre oluyor 🙂 . Benim bölümüm İngilizce olduğu için Almanca bilgimle ilgili bir belge istemediler ama İngilizce için Toefl, Ielts vb dil yeterlilik belgesi istiyorlar. Bu belgelerin geçerlilik notları da okuldan okula değişiyor. Diploma (mezun değilseniz daha sonra yollayabilirsiniz), Transkript (not dökümü), dil yeterlilik belgesi, bazen niyet mektubu, bazen okulun önerdiği konuda kompozisyon ve okulun başvuru formu vb. belgeleri sunmanız gerekiyor. TUM’de bunların hepsi isteniyor. İlk aşamada kabul alamazsanız internet üzerinden mülakat yapılıyor. Nasıl olduğunu bilmiyorum çünkü benimle mülakat yapılmadı. Bazı okullar GRE notu da isteyebiliyor. Özellikle Amerika’da istemeyen okul çok az diyebilirim.

Kabul aldınız ama o ülkeye gidebilmek için vize almanız gerekiyor. Yeşil pasaport ya da normal pasaport hiç fark etmiyor çünkü uzun süre kalacaksınız. Almanya’dan vize almak için öncelikle konsolosluktan telefonla randevu almanız gerekiyor. Bu randevuyu 2 – 3 hafta sonraya veriyorlar. Bana verdikleri tarih çok geçti o yüzden konsolosluğun web sitesinden mail atıp durumumu belirttim biraz daha erkene aldılar. Her zaman böyle yapabiliyorlar mı bilmiyorum ama garantiye almak için olabildiğince çabuk pasaport çıkartıp randevu almanız gerekiyor. Ayrıca vize alabilmek için Almanya’da bloke hesap istiyorlar. Genellikle de Deutsche Bank’tan olmasını istiyorlar. Bunun için bankaya mail atıyorsunuz ve size belgeleri yolluyorlar. Belgeleri doldurup konsolosluğa gidiyorsunuz ve konsolosun yanında imzalıyorsunuz. Onlar da imzalıyor damgalıyor vs. ve bankaya evrakları gönderiyorsunuz. Yaklaşık 3 hafta içinde hesabınız açılıyor ve oraya konsolosluğun istediği parayı yatırıyorsunuz. Bankadan paranın hesapta olduğuna dair belgeyi alıp konsolosluğa veriyorsunuz. Ayrıca okulun kabul belgesi, ailenizle ve gelirinizle ilgili çeşitli evraklar isteniyor. Oldukça zorlu ve stresli bir süreç. Ben pazartesi günü Münih’e uçuyordum ve vizemi cuma günü aldım 3 hafta dolmadan da vizenizi vermiyorlar. Biraz saçma ama sistemleri öyle. Son güne kadar stres ile beklemek gerçekten çok kötü oluyor. Bunlara ek olarak, gitmeden önce kalacak yer ayarlamanız yurt yada ev bulmanız lazım. Aksi taktirde bir süre otelde kalıp aramak zorunda kalırsınız.

Gelelim uçaktaki bagaj konusuna, uçaktaki yük sınırlaması ayrı bir dert. Bilet alırken fazla kilo da alınabiliyormuş o zaman kilo başına daha az para veriliyormuş. Öteki türlü fazla ağırlığınız için para ödemeniz isteniyor. Bilet alırken fazla yük için kilo da alınabilindiğini ben sonradan öğrendim. Valize çok eşya sığdırmak için vakumlu torbalar kullandım ama 1 valize tüm eşyaları koymak gerçekten çok zor oldu. Büyük bir sırt çantası alıp ona da bazı eşyalarımı koydum uçağın içine el bagajı olarak aldım. Tüm sıvılar ve delici kesici aletler valizinizde olmalı yoksa uçağa almıyorlar. Hava alanında bazı insanların valizlerinin açtırıldığını falan duydum ama neyse ki benim valizimi kimse açmadı 🙂 . Okulun hava alanından karşılama ve yurda götürmek için ücretsiz bir servisi vardı. Oraya bilgilerimi verdim ve bir kız gelip beni karşıladı. Kesinlikle benim için çok iyi oldu çünkü o ağır valizi ve o kadar eşyayı tek başıma taşımak ayrıca yol bulmak baya zor olacaktı. Yurda gelince yerleşme, yakındaki marketleri dükkanları öğrenmek uygun yerlerden eksikleri almak gibi işler başlıyor. Yaklaşık 1 haftada tüm bunları öğrenmiş ve halletmiş oluyorsunuz.

Ben ailemden ilk defa ayrıldığım için uzağa gitmek benim için oldukça zordu ama burada her şey çok güzel. Dışarısı filmlerdeki gibi çok yeşillik müstakil evler yada çok yüksek olmayan apartmanlardan oluşan siteler, sürekli bisikletle gezen insanlar falan. Çok gelişmiş bir ulaşım sistemleri var. Her yere tren ile gidebiliyorsunuz. Otobüsler, trenler her zaman saatinde geliyor. Ne güzel ki, iş saatleri hariç hiç bir zaman trafik yok. Mağazalar sadece cumartesi günleri kalabalık. Ayrıca yurtta kalmanın avantajı olarak çevremde bir sürü potansiyel arkadaş var. Her gün yeni insanlarla tanışmak, beraber gezmek, eğlenmek oldukça güzel. Buraya geldiğimiz zaman belediyeye gidip oturduğumuz yeri bildirmemiz, bloke hesabımızı aktive etmemiz gibi formaliteler vardı. Yurtta bunları herkesin yapması gerektiği için, diğer insanlarla beraber nerede ne yapılması gerektiğini öğrenip yaptık. Grup olarak her işi yapmak çok güzel. Zaten Almanya’da hiç bir zaman insan kendini tek başına yabancı bir yerdeymiş gibi hissetmiyor. Her yerde Türkler var. Hem öğrenciler hem de Türk dükkanları, marketleri, trendeki insanlar vs. her yerdeler. Her köşe başında bir dönerci var. Ne yesek? hiç bir yeri bilmiyoruz derdi olmuyor. İlk hafta o dışarıda sırf döner yedik diyebilirim. Tren’de konuştuğum Türk ablalar bana telefon numaralarını verdiler, evlerine davet ettiler, nerede ne var her şeyi anlattılar. Aynı şekilde Türk marketindeki ablalar ve diğer Türk dükkanlarındakinler de. Tabiki ne kadar güvenilir tartışılır ama öğrenci olunca herkes ilgileniyor. Telefon hattı ve kontör alırken de satıcı abi Türktü. Bize tüm hatları tarifeleri açıkladı. Aslında Türklerden uzak durmaya çalışıyorum. Çünkü sadece Türkçe konuşursam ne İngilizcem ne de Almancam gelişir. Okulda da bir çok  Türk arkadaşım var aynı bölümde olduğum ama sürekli yanımızda yabancılar da olduğu için her zaman İngilizce konuşuyoruz.

Kısacası, artık buraya alıştım ve bir çok şeyi öğrendim. Ortam güzel, dersler zor ve yoğun. Eğer cevaplamadığım sorularınız varsa çekinmeden yazabilirsiniz. Elimden geldiğince cevap vermeye çalışırım 🙂